Zeichenfläche 1binocularsZeichenfläche 1_bogZeichenfläche 1bookZeichenfläche 1_cameraZeichenfläche 1_chartZeichenfläche 1_compassZeichenfläche 1_daylightZeichenfläche 1_dokumentationZeichenfläche 1_dokumentsZeichenfläche 1_fishZeichenfläche 1_flyerZeichenfläche 1_forestZeichenfläche 1_frogZeichenfläche 1_heronZeichenfläche 1_hourglassZeichenfläche 1_mapZeichenfläche 1_meetingZeichenfläche 1_rulerZeichenfläche 1_shovelZeichenfläche 1_speedometerZeichenfläche 1_swampZeichenfläche 1_temperatureZeichenfläche 1_timelineZeichenfläche 1_timerZeichenfläche 1_waterZeichenfläche 1_wave

Niemcy

Home / Life Peat Restore / Niemcy

Portret

OCHRONA TORFOWISK W BIESENTHALER BECKEN

Powierzchnia: 15,5 ha
Status: obszar NATURA 2000, rezerwat przyrody
Typy siedlisk: Lasy i bory bagienne (91D0*)
Klimat: umiarkowany
Temperatury: Ø Styczeń: -1° C, Ø Lipiec: 18° C
Opady: Ø 789 mm/rok

Obszary projektu

Obszary projektu znajdują się w rezerwacie przyrody Biesenthaler Becken, na północny wschód od Berlina. Obecnie 15,5 hektarów lasów bagiennych jest osuszane przez rowy, co prowadzi do degradacji i sukcesji sosny i buka, które nie są typowe dla torfowisk.

Działania ochronne

W celu podniesienia poziomu wody na terenie siedliska boru bagiennego, w niektórych miejscach powstaną zastawki. Ponadto w celu wypełnienia rowów odwadniających wykorzystane zostanie martwe drewno lub zdegradowany torf. W niektórych miejscach w zakończenia rowów zostaną zablokowane gliną

Torfowiska i gazy cieplarniane

Torfowiska

Źródło: za Grosse-Bauckmann 1997

Torfowiska występują w szczególności na północy i południowym wschodzie Niemiec. Większość tych torfowisk to torfowiska wysokie, które można spotkać także u podnóża Alp i północno-zachodniej części Niemiec, które dziś są chronione w ramach obszarach chronionych (1).

Bilans węgla i wykorzystanie torfu

Całkowite emisje z Niemiec (LULUCF = użytkowanie gruntów, zmiana użytkowania gruntów i leśnictwo). Całkowite emisje zgodnie z FCCC (2015) ONZ, baza danych 2010, emisje torfowisk wg NIR (2010).

W Niemczech emitowane są około 45 megaton ekwiwalentu CO2 rocznie. Odpowiada to 5,4% łącznej antropogenicznej emisji emisji gazów cieplarnianych w Niemczech (5), przy czym Niemcy są jednym z największych światowych emitentów CO2 (3). Biorąc pod uwagę emisję CO2 na hektar zdegradowanego torfowiska, Niemcy emitują około 1 t CO2 plasując się na dziewiątej pozycji zaraz za Litwą (4).

Użytkowanie torfowisk

Torf z środowo europejskich torfowisk był wykorzystany jako paliwo od Epoki Brązu. Ze względu na niedobór drewna intensywne wykorzystanie torfu w Niemczech rozpoczęło się w XVIII wieku. Szczególnie na północy Niemiec torf wydobywany był także do celów rolniczych do ulepszenia gleby i jako ściółka. Pod koniec XIX w. powstały złożone systemy drenażowe, aby osuszać torfowiska. W rezultacie uzyskano więcej powierzchni użytków rolnych.

Po II wojnie światowej wykorzystano każdy kawałek terenu, w tym przekształcano torfowiska na użytki zielone i pola. W latach 60tych XX w. przeprowadzono melioracje na największą skalę (hydromelioracje) doprowadzając tym samym do daleko idącej degradacji torfowisk. Skutkiem tych działań było uwolnienie do atmosfery olbrzymich ilości gazów cieplarnianych (6).

Aktualny stan torfowisk

Obecnie około 95 procent niemieckich torfowisk jest zdegradowanych (1). Melioracje prowadzone szczególnie na cele rolnictwa (ok. 86 procent), leśnictwa na torfowiskach (około 10 procent) i wydobywania torfu.

Zespół

  • Letícia Jurema

    Letícia Jurema posiada kilka lat doświadczenia w kierowaniu projektami dla międzynarodowej organizacji ekologicznej. Posiada doświadczenie prawne i jako konsultatnt polityki ochrony środowiska. Odpowiedzialna jest za prowadzenie projektu, public relations i kwestie związane z polityką.

  • Andreas Herrmann

    Andreas Herrmann posiada stopień naukowy z geoekologii. Wcześniej pracował na Uniwersytecie Humboldta w Berlinie w dziedzinie torfowisk, gleb i hydrologii, koncentrując się na dynamice gazów cieplarnianych. Jest odpowiedzialny za krajową koordynację i tematy związane z nauką.

Galeria

Partner & współfinansujący

NABU koordynuje projekt LIFE. Oprócz koordynacji realizuje również pomiary na torfowisku w Biesenthaler Becken.

Założona w 1899 r. NABU (Związek Ochrony Przyrody i Różnorodności Biologicznej) liczy obecnie 620 000 członków i sponsoruje jedno z najstarszych i największych stowarzyszeń środowiskowych w Niemczech. NABU działa na poziomie krajowym i międzynarodowym, przy czym ochrona torfowisk stanowi ważną gałąź działalności.

Dzięki wielu długotrwałym projektom NABU intensyfikuje swoje wysiłki na rzecz zachowania i przywrócenia dobrego stanu torfowisk. Od 2011 r. Działania ochronne w ponad 12 obszarach torfowiskowych zostały sfinansowane przez Niemiecki Fundusz Ochrony Torfowisk.

Dzięki środkom Międzynarodowego Funduszu Ochrony Torfowisk i we współpracy z partnerami międzynarodowymi promowane są projekty pilotażowe i innowacyjne służące renaturyzacji i ochronie torfowisk, takie jak projekt LIFE Peat Restore. Jako beneficjent koordynujący, NABU odpowiada za całe zarządzanie projektem.

Jako współfinansujący, administracja regionu Barnim uczestniczy w realizacji projektu LIFE.

Źródła

  1. Couwenberg, J & Joosten, H. (2001): Das Beispiel Deutschland. In: Succow, M. & Joosten, H., Landschaftsökologische Moorkunde. Schweizerbart Science Publishers, Stuttgart. S. 409-411.
  2. FCCC – Framework Convention on Climate Change (2015): National greenhouse gas inventory data for the period 1990-2013, Paris. [status 19.01.2017]
  3. Joosten, H. (2010): The Global Peatland CO2 Picture. Peatland status and drainage related emissions in all countries of the world. Wetlands International, Greifswald.
  1. Joosten, H. (2011): The global peatland CO2 picture. In: Tanneberger, F. & Wichtmann, W. (2011): Carbon credits from peatland rewetting. Climate – biodiversity – land use. Science, policy, implementation and recommendations of a pilot project in Belarus. Stuttgart. pp. 20-30.
  2.  NIR – Nationaler Emissionsbericht (2010): Berechnung der Emissionen aus der deutschen Landwirtschaft – (NIR) 2010 für 2008.  [statusd: 22.01.2017].
  3.  Succow, M. in: Succow, M. & Joosten, H. (2001): Landschaftsökologische Moorkunde. Schweizerbart Science Publishers, Stuttgart.