Augstroze
Status: Rezerwat przyrody
Siedliska NATURA 2000: torfowiska wysokie z roślinnością torfotwórczą, zdegradowane torfowiska wysokie zdolne do naturalnej regeneracji, torfowiska przejściowe i trzęsawiska oraz obniżenia na podłożu torfowym z roślinnością ze związku Rhynchosporion
Powierzchnia: 95 ha
Lake Engure
Status: Park Przyrodniczy (odpowiednik polskiej formy parku krajobrazowego)
Siedliska NATURA 2000 habitats: torfowiska alkaliczne, torfowiska przejściowe i trzęsawiska
Powierzchnia: 20 ha
Torfowisko Baltezers
Status: Rezerwat Przyrody
Siedliska NATURA 2000: torfowiska przejściowe i trzęsawiska
Powierzchnia: 133 ha
Torfowisko Kluki
Status: Park Narodowy
Siedliska NATURA 2000: Bory bagienne
Powierzchnia: 600 ha
Cieminskie Błota
Status: Park Narodowy
Siedliska NATURA 2000: Bory bagienne
Powierzchnia: 150 ha
Torfowisko Wielkie Bagno
Status: Park Narodowy
Siedliska NATURA 2000: Bory bagienne
Powierzchnia: 600 ha
Biesenthaler Becken
Status: rezerwat przyrody
Siedliska NATURA 2000: bór bagienny
Powierzchnia: 15.5 ha
Aukštumala
Status: park regionalny
Siedliska NATURA 2000: brak
Powierzchnia: 10,2 ha
Torfowisko Sachara
Status: –
Siedliska NATURA 2000: zdegradowane torfowiska wysokie zdolne do naturalnej regeneracji, torfowiska przejściowe i trzęsawiska, bory bagienne
Powierzchnia: 92 ha
Torfowisko Amalvas
Status: Część rezerwatu biosfery Žuvintas
Siedliska NATURA 2000: Torfowiska wysokie zdegradowane, zdolne do naturalnej i stymulowanej regeneracji
Powierzchnia: 214.75 ha
Plinkšiai
Status: rezerwat krajobrazowy
Siedliska NATURA 2000: torfowiska wysokie zdolne do naturalnej regeneracji
Powierzchnia: 69 ha
Puščia
Status: rezerwat torfowiskowy
Siedliska NATURA 2000: torfowiska przejściowe i trzęsawiska, obniżenia na podłożu torfowym z roślinnością ze związku Rhynchosporion
Powierzchnia: 69 ha
Torfowisko Suursoo
Status: Obszar Chronionego Krajobrazu
Siedliska NATURA 2000: torfowiska przejściowe i trzęsawiska, torfowiska alkaliczne, torfowiska wysokie z roślinnością torfotwórczą, bory I lasy bagienne, fennoskandyjskie liściaste lasy bagienne, zachodnia tajga i łąki trzęślicowe glebach wapiennych, torfowych lub gliniastych (Eu-Molinion)
Powierzchnia: 3343 hectares
UE dąży do zmniejszenia emisji gazów cieplarnianych o 40% do roku 2030 w porównaniu z wartościami z roku 1990. Zatem ochrona torfowisk musi stać się częścią polityki klimatycznej i energetycznej. Szczególnie kraje bałtyckie w tym Polska i Niemcy posiadają duże obszary torfowisk, które częściowo są silnie zdegradowane i wymagają ochrony oraz działań mających na celu przywrócenie ich właściwego stanu. Obszar ujęty w projekcie jest jednym z najważniejszych tzw. hotspots (punktów globalnej emisji), w którym potencjał do zahamowania emisji gazów cieplarnianych jest wyjątkowo wysoki.
Wpływ zmeliorowanych torfowisk na klimat
Melioracje torfowisk w celu ich rolniczego wykorzystania i wydobycia torfu znacząco przyczyniają się zwiększenia globalnej emisji dwutlenku węgla. Z powodu przesuszenia torf wchodzi w kontakt z tlenem, co prowadzi do jego utlenienia i rozkładu.
W tej utlenionej warstwie mikroorganizmy stają się wyjątkowo aktywne, więc proces demineralizacji jest szczególnie nasilony. W rezultacie gazy cieplarniane- dwutlenek węgla i tlenek azotu są emitowane do atmosfery, co odwraca rolę torfowisk- stają się one źródłem gazów cieplarnianych.
Od epoki lodowcowej do torfowisk
Obszar objęty projektem wraz z jego dolinami i obniżeniami powstał w czasie epoki lodowcowej. Po ostatniej epoce lodowcowej, wzrost temperatury spowodował rozpuszczenie skorupy lodu, z której uwolnione zostały ogromne ilości wody. Wraz z wsiąkaniem wody w grunt i podnoszenia się poziomu wód gruntowych zalane zostały duże obszary terenu. Z czasem roślinność przystosowała się do takich warunków hydrologicznych i rozwinęły się złożone ekosystemy torfowiskowe.
Kraje uczestniczące w projekcie
Zmeliorowane torfowiska: skupiska globalnej emisji
Kraje północnej i północno-wschodniej Europy jak Łotwa i Litwa posiadają ogromne obszary torfowisk, które osiągają niekiedy kilka metrów głębokości. Ze względu na wydobycie torfu i intensyfikację rolnictwa i leśnictwa, nasilono prace melioracyjne. Na tych obszarach torfowiska emitują obecnie duże ilości gazów cieplarnianych. W kontekście globalnym Polska i kraje bałtyckie są czerwoną plamą jeśli chodzi o emisję gazów z przesuszonych torfowisk zaraz za Indonezją, Rosją i Chinami (Joosten 2010). Ale także Niemcy zajmują dziewiąte miejsce w globalnym rankingu dotyczącym emisji z torfowisk zdegradowanych.
Klimat – fakty
Cele projektu
Źródła
- Barthelmes, A., Couwenberg, J., Risager, M. Tegetmeyer, C. & Joosten, H. (2015): Peatlands and Climate in a Ramsar context. A Nordic-Baltic Perspective. Copenhagen.
- Cris, R. Buckmaster, S. Bain, C. Reed, M. (Eds) (2014): Global Peatland Restoration demonstrating SUCCESS. IUCN UK National Committee Peatland Programme, Edinburgh. [stan: 17.01.2017]
- FCCC – Framework Convention on Climate Change (2015): National greenhouse gas inventory data for the period 1990-2013, Paris. [stan 19.01.2017]
- Fourth National Communication under the UN FCCC: in Worldbank (o. J.): Polands Greenhouse gas emissions. [stan: 19.01.2017].
- Joosten, H. (2010): The Global Peatland CO2 Picture. Peatland status and drainage related emissions in all countries of the world. Wetlands International, Greifswald.
- NIR – Nationaler Emissionsbericht (2010): Berechnung der Emissionen aus der deutschen Landwirtschaft – (NIR) 2010 für 2008. [stan: 22.01.2017].
- Sachverständigenrat für Umweltfragen – SRU (2012): Umweltgutachten 2012. Verantwortung in einer begrenzten Welt. Erich Schmidt Verlag. [stan: 13.02.2017]
- Succow, M. (2012): Bedeutung, Funktion und Zustand der Moore in Niedersachsen. Podiumsdiskussion Moorschutz in Niedersachsen. [stan: 13.02.2017]